Χειμώνας 2017-2018 “Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ”-“ΦΟΝΙΣΣΑ”-“Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ”
Χειμώνας 2017-2018
ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Οκτώβριος 2017 – Μάιος 2018
«ΦΟΝΙΣΣΑ» Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
“Χορός της Εξουσίας”(ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ-ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ-ΟΡΕΣΤΗΣ)
Ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός μας παρουσιάζει:
“Η Φόνισσα”του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
σκηνοθεσία Γιάννη Νικολαΐδη
και θεατρική προσαρμογή Κώστα Πολιτόπουλου.
«Φραγκογιαννού» Φωτεινή Φιλοσόφου,
Παίζουν: Χρυσούλα Παπαδοπούλου, Βούλα Κώστα, Θοδωρής Προκοπίου
Παπαδιαμάντης-αφηγητής ο Γιάννης Νικολαΐδης
Η ιστορία της Φραγκογιαννούς, μιας φιγούρας τραγικής με προεκτάσεις ηθικές , κοινωνικές και φιλοσοφικές που ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, σε μια παράσταση πρόκληση για τους δημιουργούς της, όπου ο μοναχικός αναγνώστης, υποκαθίσταται από το συλλογικό κοινό, το οποίο μετέχει, συνεργεί και συν-τελεί στα δρώμενα.
Εμείς και ο Παπαδιαμάντης
Αυτό ο λιτός Ιερομόναχος του λόγου και της σκέψης. Αυτός ο μοναδικός δάσκαλος των Ελληνικών Γραμμάτων που ο ίσκιος του σκεπάζει και οδηγεί τη φαντασία μας μετατρέποντας την σε εικόνες και έννοιες που οδηγούν τον άνθρωπο σε διαλείμματα υψηλής αισθητικής.
Η «Φόνισσα» μετατρέπει τον κοινωνικό της τρόμο σε πράξεις παράλογης δικαιοσύνης, ακολουθώντας τις εσωτερικές της φωνές και τα αισθήματα περί δικαίου, για το τέλος μιας άθλιας καθημερινότητας των ταπεινών και κατατρεγμένων γυναικών.
Η «Φόνισσα» αυτή η γυναίκα σύμβολο, η πολυσυζητημένη ηρωίδα του «κυρ Αλέξανδρου», εγκαταλείπει τον μάταιο αγώνα της για Λύτρωση και παραδίδεται στο ΄Ύδωρ το Εξιλαστήριόν» όπως το χαρακτηρίζει ο Παπαδιαμάντης, βρισκόμενη εις το μέσον της Θείας και της Ανθρώπινης Δικαιοσύνης.
Δεύτερο έργο « Ο Χορός της Εξουσίας» ( Αγαμέμνων-Κλυταιμνήστρα-Ορέστης) σε σκηνοθεσία Γιάννη Νικολαϊδη. Πρόκειται για μια θεατρική σύνθεση του Κ.Πολιτόπουλου.
Πρωταγωνιστούν Φωτεινή Φιλοσόφου, Γιάννης Νικολαϊδης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος. Μονωδός ο μπάσος Βασίλης Ασημακόπουλος. Σκηνικά κοστούμια Όλγα Σχοινά, μουσική επιμέλεια Στέφανος Νικολαϊδης, φωτισμοί Στέφανος Κεραμιδάς, εικαστική επιμέλεια Agellakis digital.
Τα πρόσωπα του μύθου, όταν τα πήρε ο Ποιητής και τα ξανάπλασε, έπαψαν νάναι σύμβολα μονάχα. Γίνανε οντότητες, πλάσματα ζωντανά, αυθύπαρκτα και αυτόνομα, με σάρκα και με αίμα.
Δεν τα αγγίζει ο χρόνος, ζουν και υπάρχουν πάντοτε εκτός της ιστορίας, σ ένα αέναο παρόν. Σήμερα επιστρέφουνε κι έχουν πολλά να πούνε. Θύματα και θύτες, ένοχοι κι αθώοι συγκρούονται και πάλι.
Καθένας προβάλλει τη δική του αλήθεια και διεκδικεί τη δικαίωση.
Στην πραγματικότητα συγκρούονται οι αντίρροπες δυνάμεις της ψυχής και του πνεύματος, της λογικής και του πάθους. Και μέσα από τις αντιθέσεις προβάλλει το καινούργιο σε μια εναρμόνια σύνθεση.
Οι ήρωες του δράματος συνομιλούν μεταξύ τους, αλλά απευθύνονται σε μας. Η συναρπαστική δράση και ο καίριος λόγος αφορούν το σήμερα. Ανοίγουν μια χαραμάδα από φως μέσα στη σκοτεινιά που βιώνουμε.